Paradise Lost, Scar Of The Sun @ Fuzz Club, Athens, Greece, 18/03/2011

Το “Draconian Times”, ο πέμπτος δίσκος των Βρετανών Paradise Lost, από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του, απέκτησε τη δική του θέση ανάμεσα στα διαμάντια του σκληρού ήχου. Όπως ήταν φυσικό, από τον περασμένο Νοέμβριο που ανακοινώθηκε ότι οι Paradise Lost θα έκαναν 7 επετειακές συναυλίες για τα 16 χρόνια από την κυκλοφορία του, η αναμονή ήταν μεγάλη. Εντύπωση δε έκανε το γεγονός ότι στην Ελλάδα θα γινόντουσαν 3 συναυλίες, ενώ σε Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία και Αγγλία από μία.

18 Μαρτίου, λοιπόν, και όλοι ήμασταν προετοιμασμένοι για την πρώτη συναυλία του Draconian Times 2011 Tour. Ήδη από τις 6:30 είχε αρχίσει να μαζεύεται κόσμος έξω από το Fuzz. Οι πόρτες άνοιξαν τελικά με 20 λεπτά καθυστέρηση, στις 7:50, αλλά φυσικά κανείς δεν έδωσε σημασία σ’ αυτό. Από εκεί και πέρα όμως το ωράριο τηρήθηκε. Στις 8:30 ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή οι δικοί μας Scar Of The Sun. Στην αρχή φαίνονταν αρκετά σφιγμένοι, αλλά όσο περνούσε η ώρα τα παιδιά χαλάρωναν και έτσι το κοινό τους ευχαριστήθηκε περισσότερο. Μας έπαιξαν κομμάτια από το επερχόμενο LP τους, “A Series Of Unfortunate Concurrences”, με highlight της εμφάνισής τους το “Ode to a Failure”, που είναι και το πιο γνωστό τραγούδι τους. Για το συγκεκριμένο δε τραγούδι ανέβηκε στη σκηνή για τα brutal φωνητικά ο Βαγγέλης των God.Fear.None, σε αντικατάσταση του Mikael Stanne των Dark Tranquillity. Σε γενικές γραμμές, οι Scar Of The Sun θεωρώ ότι ήταν πολύ καλή επιλογή για support στους Paradise Lost, μιας και ανήκουν στο ίδιο μουσικό στυλ, και πρόκειται για μία πολλά υποσχόμενη μπάντα, η οποία κατάφερε να ζεστάνει επιτυχώς το κοινό για τους Πατέρες του gothic metal. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισαν, που είναι πλέον συνηθισμένο για τα lives σε κλειστούς χώρους, ήταν ο μέτριος ήχος. Όταν ο Terry έριχνε τη φωνή του δεν ακουγόταν καθόλου, και το πρόβλημα ήταν πολύ πιο έντονο στα φωνητικά του Βαγγέλη, όπου νομίζαμε ότι απλά ανοιγόκλεινε το στόμα του. Τα drums ανά στιγμές κάλυπταν κιθάρες και μπάσο, και ο ήχος ήταν κάπως μπουκωμένος, πράγμα που δεν διορθώθηκε σε όλο το show. Τρία τέταρτα μετά, με ένα ευχαριστώ  προς την Didi Music και ένα δυνατό “Paradise Lost!” οι Scar Of The Sun παρέδωσαν τη σκυτάλη.

Σειρά έχουν οι Βρετανοί. Στις 9:45 τα φώτα χαμήλωσαν και μαζί με τις ζητωκραυγές του κόσμου άρχισαν να ακούγονται και οι πρώτες νότες του “Enchantment”. Το κοινό ήταν αρκετά ενθουσιώδες, αλλά ο μεγάλος χαμός επικράτησε με τα “Hallowed Land”, “The Last Time”, και “Forever Failure”. Ο Holmes ήταν λιτός, η φωνή του ήταν σε άριστη κατάσταση, και ερμήνευε τα τραγούδια ακριβώς όπως θα το περιμέναμε. Ο Mackintosh, ως συνήθως, έδωσε ρεσιτάλ, παίζοντας όλη την ώρα κρυμμένος πίσω από την κουρτίνα των μαλλιών του. Αλλά γι’ αυτόν δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Θετικό του live  ήταν ότι επιστρατεύτηκε ένας session keyboardist, ο οποίος έκανε και τα backing φωνητικά, αντί να χρησιμοποιηθούν ηχογραφημένα κομμάτια, γεγονός που έκανε τον ήχο πολύ καλύτερο. Το “Draconian Times” παίχτηκε ακριβώς με τη σειρά που υπάρχει στο album, κάτι που ήταν αναμενόμενο μεν, αλλά στα όχι και τόσο δυνατά κομμάτια το setlist έκανε κάπως κοιλιά. Το κοινό ξαναπήρε τα πάνω του όταν ήρθε η σειρά του “Jaded”, το οποίο παίχτηκε για πρώτη φορά ζωντανά. Μικρή διακοπή και στο πρώτο encore οι Paradise Lost επέστρεψαν με το “Faith Divides Us – Death Unites Us” από την πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά τους. Στη συνέχεια πήγαμε πάλι πίσω στο χρόνο με το “True Belief” στο οποίο επικράτησε κυριολεκτικά πανικός. Αισίως τα  “One Second“ και «Say Just Words” μας οδήγησαν στο δεύτερο encore. Εκεί ο Holmes αποφάσισε να μας παίξει ένα παιχνιδάκι. Τα πλήκτρα άρχισαν να παίζουν τις πρώτες νότες από το “Mr. Crowley” και ο Holmes άρχισε να τραγουδάει το “The Enemy”, όταν ξαφνικά άλλαξε γνώμη, και με ένα “wait, wait, stop it” ξεκίνησε το “Sweetness”! Η συναυλία έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της, αλλά το τελευταίο κομμάτι ήταν θέμα πολλαπλής επιλογής του κοινού, μεταξύ του “Eternal” και του “As I Die”.  Τελικά αυτοί που ήθελαν το δεύτερο τσίριξαν πιο δυνατά, και έτσι μας αποχαιρέτησαν οι Paradise Lost.

Και η ερώτηση που ακολουθεί είναι: “Άξιζε τελικά;” Ναι, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μπορεί αυτό το tour να κατηγορήθηκε από πολλούς ως αρπαχτή. Μπορεί ο ήχος να ήταν μέτριος. Μπορεί το κοινό να μην ήταν τόσο θερμό όσο αυτό του Σαββάτου. Μπορεί και οι ίδιοι οι Paradise Lost να μην ήταν τόσο κεφάτοι στην πρώτη τους εμφάνιση. Μπορεί να μην ακούσαμε το “Embers Fire” (προσωπικό αγαπημένο). Όμως όταν σου δίνεται η ευκαιρία να ακούσεις ολόκληρο το “Draconian Times”, μαζί με “True Belief”, “Sweetness” και “As I Die”, τότε ξεχνάς όλα τα άλλα. Και ναι, μπορεί να μην ήταν η καλύτερη εμφάνιση που έχουν κάνει επί ελληνικού εδάφους οι Paradise Lost, αλλά σίγουρα ήταν μία εμφάνιση που δεν θα ξεχαστεί εύκολα!

Scar Of The Sun setlist

Disposable

Swansong of senses
8th ocean dried
A series of unfortunate concurrencies
Burn the memory
Ode to a failure
Disciple of the sun
Gravity

Paradise Lost setlist

Enchantment 

Hallowed Land 

The Last Time 

Forever Failure 

Once Solemn 

Shadowkings 

Elusive Cure 

Yearn For Change 

Shades Of God 

Hands Of Reason 

I See Your Face 

Jaded 

Faith Divides Us - Death Unites Us 

True Belief 

One Second 

Say Just Words 

Sweetness 

As I Die 

(videos από Metal Temple)