Στην Ελλάδα έχουμε ένα κακό, δεν εκτιμάμε όσο πρέπει τα εγχώρια προϊόντα μας, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτα. Εν προκειμένω, τα ελληνικά metal συγκροτήματα. Ο αριθμός τους είναι αρκετά μεγάλος, κι όμως, ζήτημα είναι αν γνωρίζουμε δέκα...
Το προηγούμενο Σάββατο βρέθηκα στο 7 sins, στην Ομόνοια, και έχοντας μάθει από νωρίς για το live, ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που θα άκουγα τους Scar of the Sun και τους Dimlight. Δυστυχώς, εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας οι Scar of the Sun δεν εμφανίστηκαν, όμως τα άλλα τρία συγκροτήματα δεν απογοήτευσαν.
Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Fallen Arise, τους οποίους δεν είχα ξανακούσει. Αυτό που μπορώ να πώ με σιγουριά είναι ότι με εξέπληξαν ευχάριστα! Κινούνται στο χώρο του ατμοσφαιρικού/συμφωνικού metal, με μελωδίες που σου μένουν. Τα οπερετικά φωνητικά της Evelyn ήταν εξαιρετικά, χωρίς να σπάει η φωνή της, και ο ήχος ήταν πολύ καθαρός. Σε κάποια σημεία δεν ακουγόταν πολύ καλά ο Jon, ο τραγουδιστής των Fallen Arise, όμως αυτό δε χάλασε την όλη εικόνα. Πέρα από τα δικά τους τραγούδια, επέλεξαν να κάνουν και μία διασκευή στο "Beauty and the Beast" των Nightwish. Το βρήκα πολύ έξυπνη κίνηση που διάλεξαν ένα κομμάτι από το πρώτο album των Nightwish, και όχι κάτι από το πολυπαιγμένο "Once".
Στην συνέχεια, τη θέση τους στη σκηνή και μέσα από καπνούς πήραν οι Dimlight. Είχαν ένα πολυ δυνατό setlist, με τα περισσότερα κομμάτια να προέρχονται από το album τους "Obtenebration", μας έδωσαν όμως και μία γεύση από το τι έπεται, παίζοντας δύο κομμάτια από το επόμενο album τους. Τα death φωνητικά του Invoker έδεναν ωραία με τα σαφώς πιο απαλά της Sanna, και κιθάρες-μπάσο-drums δε σε άφηναν να ησυχασεις! Το κοινό συμμετείχε καθ' όλη τη διάρκεια του set, με αποκορύφωμα τη στιγμή που η Sanna έστρεψε το μικρόφωνο και ο κόσμος τραγούδισε μαζί της!!
Τη σκυτάλη για το τέρμα πήραν οι Daylight Misery. Το κοινό έμοιαζε ακόμα πιο εξοικειωμένο με αυτό το συγκρότημα, και το πάρε-δώσε με τον τραγουδιστή, Βασίλη Μάζαρη, ήταν συνεχές.Ο ήχος τους ήταν πολύ πωρωτικός, μία μίξη από Paradise Lost, και Opeth, με φωνητικά από Rotting Christ και έναν Q_snc στα πλήκτρα να προσδίδει την απαραίτηττη ατμόσφαιρα στα κομμάτια. Όταν έφτασε η σειρά του "Meadows of Desire", ο Μάζαρης ζήτησε από τον Ευθύμη Καραδήμα των Nightfall (ο οποίος συμμετέχει επίσημα στο τραγούδι αυτό) να ανέβει στη σκηνή για να το τραγουδίσουν μαζί, κάτι που δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε...
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στο εξής: ήταν ένα live το οποίο ευχαριστήθηκα, με πώρωσε, δε με κούρασε, και πάνω απ' όλα με έκανε να θέλω να ξαναδώ αυτά τα συγκροτήματα και να δω τη συνέχειά τους. Πρόκειται για νέα συγκροτήματα (ακόμα δεν έχουν συμπληρώσει 5ετία), τα οποία επέδειξαν επαγγελματισμό και σεβασμό προς αυτό που κάνουν. Πιστεύω ότι το ταλέντο και τα κότσια τα έχουν, και αν τους δώσουμε εμείς τη δυνατότητα, θα φτάσουν πολύ παραπέρα.
Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Fallen Arise, τους οποίους δεν είχα ξανακούσει. Αυτό που μπορώ να πώ με σιγουριά είναι ότι με εξέπληξαν ευχάριστα! Κινούνται στο χώρο του ατμοσφαιρικού/συμφωνικού metal, με μελωδίες που σου μένουν. Τα οπερετικά φωνητικά της Evelyn ήταν εξαιρετικά, χωρίς να σπάει η φωνή της, και ο ήχος ήταν πολύ καθαρός. Σε κάποια σημεία δεν ακουγόταν πολύ καλά ο Jon, ο τραγουδιστής των Fallen Arise, όμως αυτό δε χάλασε την όλη εικόνα. Πέρα από τα δικά τους τραγούδια, επέλεξαν να κάνουν και μία διασκευή στο "Beauty and the Beast" των Nightwish. Το βρήκα πολύ έξυπνη κίνηση που διάλεξαν ένα κομμάτι από το πρώτο album των Nightwish, και όχι κάτι από το πολυπαιγμένο "Once".
Στην συνέχεια, τη θέση τους στη σκηνή και μέσα από καπνούς πήραν οι Dimlight. Είχαν ένα πολυ δυνατό setlist, με τα περισσότερα κομμάτια να προέρχονται από το album τους "Obtenebration", μας έδωσαν όμως και μία γεύση από το τι έπεται, παίζοντας δύο κομμάτια από το επόμενο album τους. Τα death φωνητικά του Invoker έδεναν ωραία με τα σαφώς πιο απαλά της Sanna, και κιθάρες-μπάσο-drums δε σε άφηναν να ησυχασεις! Το κοινό συμμετείχε καθ' όλη τη διάρκεια του set, με αποκορύφωμα τη στιγμή που η Sanna έστρεψε το μικρόφωνο και ο κόσμος τραγούδισε μαζί της!!
Τη σκυτάλη για το τέρμα πήραν οι Daylight Misery. Το κοινό έμοιαζε ακόμα πιο εξοικειωμένο με αυτό το συγκρότημα, και το πάρε-δώσε με τον τραγουδιστή, Βασίλη Μάζαρη, ήταν συνεχές.Ο ήχος τους ήταν πολύ πωρωτικός, μία μίξη από Paradise Lost, και Opeth, με φωνητικά από Rotting Christ και έναν Q_snc στα πλήκτρα να προσδίδει την απαραίτηττη ατμόσφαιρα στα κομμάτια. Όταν έφτασε η σειρά του "Meadows of Desire", ο Μάζαρης ζήτησε από τον Ευθύμη Καραδήμα των Nightfall (ο οποίος συμμετέχει επίσημα στο τραγούδι αυτό) να ανέβει στη σκηνή για να το τραγουδίσουν μαζί, κάτι που δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε...
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στο εξής: ήταν ένα live το οποίο ευχαριστήθηκα, με πώρωσε, δε με κούρασε, και πάνω απ' όλα με έκανε να θέλω να ξαναδώ αυτά τα συγκροτήματα και να δω τη συνέχειά τους. Πρόκειται για νέα συγκροτήματα (ακόμα δεν έχουν συμπληρώσει 5ετία), τα οποία επέδειξαν επαγγελματισμό και σεβασμό προς αυτό που κάνουν. Πιστεύω ότι το ταλέντο και τα κότσια τα έχουν, και αν τους δώσουμε εμείς τη δυνατότητα, θα φτάσουν πολύ παραπέρα.
 |
| Fallen Arise |
 |
| Dimlight |
 |
| Daylight Misery |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου